با جرات می توان گفت  که در هیج دوره ای از تاریخ بشر،گسترش اطلاعات تا این اندازه ارزان،آسان و همگانی نبوده است.یقیناٌ آقای بل نمی دانست وحتا تصور آن را هم نداشت که ارتباط سیمی و تلفن ابتدایی او تبدیل به شبکه ای جهانی می شود که نه سیم ونه تلفن نقش چندانی در ارتباط و گسترش پیام رسانی ندارند.

گسترش انفجار گونه ی پیام رسانی اساس محاسبه ی محاسبه گران را در هم ریخته است.اگر قبلاً می شد اطلاعات مربوط به ملت را محرمانه یا سانسور کرد و مردم را از دریافت آن محروم،اینک اما دشواری حبس اطلاعات اگر که ممکن باشد،بسیار بیشتر و پر هزینه تراز گسترش ارزان و سریع آن است.

آهنگ یک خواننده ی گمنام شرق دور در کمتر از سه روز با دریافت بیش از سه میلیون لایک در یو تیوب،به برترین آهنگ روز تبدیل می شود.نه تبلیغی برای آن شده و نه هزینه ای برای پخش آن پرداخت شده است.تنها از ابزار مدرن اطلاع رسانی استفاده شده است.

در گوشه ی دیگر کره زمین یک گروه تروریستی جمعی از دختران دانش آموز را می دزدد و به گروگان می گیرد تا مانع تحصیل سایر دختران کشور گردد.ناگاه چشم تمام جهانیان بر نیجریه و سرانجام کار خیره می ماند.حساسیت شدید ملت ها به این ستم آشکار،دولت ها را وادار به دخالت و حل مطلوب موضوع می کند.

مثال هایی از این دست فراوانند.پیام ها به سرعت جهانی می شوند و گروه هدف خود را باز می یابند.و صد البته پیام هایی که ارزش و مقبولیت دارند.تمام پیام ها جهانی نمی شوند.ولی عدم گسترش آنها نه مربوط به فیلتر شدن پیام است و نه سانسوری صورت می گیرد.سانسورگری وجود ندارد و دستگاه فیلترینگ در کار نیست.بلکه این میزان مقبولیت پیام است که دایره ی گسترش آن را تعیین می کند.اگر پیام مثلا مرتبط با اختلاس نوینی(که این روزها کم هم نیست) در ایران باشد پیام به سرعت پهنه ی ایران عزیز را طی مینماید.و اگر دغده ای شهری باشد در همان شهر منتشر می شود.

پیام رسانی نوین نیاز به خبرنگار حرفه ای هم ندارد.هر شهروند یک خبرنگار مجازی است و هر موبایل یک دستگاه ضبط صدا و البته یک دوربین فیلمبرداری.آدم ها دسته دسته و گروه گروه بر اساس علاقه مندی های مشترک و با یاری جستن از ابزارهای نوین اطلاع رسانی مثل فیس بوک و واتس اپ و وایبر و … اطلاعات را سهیم می شوند.فاصله ها را از بین می برند و سانسور را دور می زنند.گزینش خبر خود به خود صورت می گیرد.پیام های نامربوط حذف و پیام های ارزشمند رشد می کند.چیزی شبیه به روند تکامل گونه ها در زیست شناسی!

آقای روحانی،ریاست جمهور محترم چه زیبا از افرادی گفت که حتا از دوش حمام هم می ترسیدند.از حکومت قاجار که سعی در عدم انتشار روزنامه داشت تا رضاخان که سعی در محدودیت رادیو داشت و داشتن رادیو را تنها با مجوز دولتی مجاز می دانست تا الآن که مبارزه با اینترنت و ماهواره تقریبا به انتهای خط رسیده و شکست خورده است.

شاید منابر یکطرفه و ابلاغ یکسویه ی پیام به شیوه ی سنتی قبلن کارایی داشت،اما اینک فقط موجب خنده و مضحکه شدن است. می گویید نه اخبار ۲۰:۳۰ را ببینید و تشکیلات عریض و طویل صدا و سیما که با بلعیدن بودجه ی هنگفت و به زور دریافت یارانه،روز به روز شمار بیشتری از بینندگانش را از دست می دهد.

هر رسانه ی نو در بدو ورود و به سبب تازگی ممکن است ناهنجاری های خاص خود را نیز داشته باشد.همانگونه که تلفن وسیله ای برای مزاحمت و ویدیو وسیله ای شیطانی محسوب می شدند،همانگونه که خیلی از خانواده ها از تماشای تلویزیون خودداری می کردند .ما نیز اینک خودمان را در انبوه پیام های واتس اپ و وایبر غرق کرده ایم.اما این مشکلات با گذشت زمان حل خواهد شد.تنها چیزی که به جا میماند همان سرعت روزافزون اطلاع رسانی است.

غول “جریان آزاد اطلاعات” از شیشه خارج شده ،بازگردانیدن آن به درون شیشه نه ممکن است و نه مطلوب.به جای جلوگیری از نشر پیام، باید بکوشیم پیام مناسب خود راتولید و منتشر کنیم.بدون شک با آگاهی دهی مناسب، مردم خود پیام برتر را برمیگزینند.نیازی به اجبار و نگرانی هم نیست.

یاد بگیریم در مقابل اطلاعات درست موضع نگیریم و متوجه باشیم دوران انحصار پیام رسانی تمام شده است.ایران ما روزهای با شکوهی را در پیش رو دارد،اگر که خود را به روز کنیم و دست از لجاجت برداریم . مطمئن باشیم که عقل جمعی به مراتب بهتر از تصمیم های شخصی است.