نام این محل که کمی پائین تر از بقعه رودبند و در کنار آب دز ؛ روبروی تفرجگاه معروف ((دووه)) و مقابل دیواره بلند و برافراشته رعنا قرار دارد ؛ برگرفته از نام سید سلطانعلی سیاهپوش (روبند) است.
زمانیکه در اواخر قرن هفتم ؛ سید سلطانعلی به دزفول آمد ؛ در این محل که به صورت زمینی صاف و مسطح و تخت بود؛ سکنی گزید و بیشتر اوقات روزانه خود را در آنجا سپری می کرد ؛ اطلاق کلمه تخت هم از این جهت بود که این محل بر خلاف زمین های اطراف که سنگلاخی و ناهموار و سرازیری بودند؛ صاف و ماسه ای و یکنواخت بود از این جهت آنجا به تخ سلطون ؛ یعنی محل تخت و صافی که مقر سید سلطان است ؛ معروف شد و سید سلطانعلی آنجا را برای سکونت و نماز و نیایش به درگاه معبود؛ انتخاب کرده بود که هم محلی خلوت و ساکت بود و هم دیدگاهی مفرح و زیبا داشت و هم به آب نزدیک بود.
برخی از منابع نوشته اند که ملاقات تیمور لنگ با سید و جریان شفاعت و آزادی ده هزار اسیر الوار گرمسیری که بعدا” تبدیل به اهالی سیاهپوشان شده اند هم در همین محل تخ سلطون بوده است ؛ النهایه بعد از وفات این بزرگوار چون احتمال طغیان آب رودخانه مخصوصا در ایام بهار و ابتدای ذوب یخ کوهها وجود داشت و در آن زمان وسائل و امکاناتی هم از قبیل سد و کانال و غیره برای مهار و کنترل سیلاب ها نبود لذا مزار او را در بالای تپه مشرف به آب که محل کنونی رودبند است قرار دادند ؛ البته بعدا بقعه ای هم روی مزار ساخته شد و بنا به روایاتی با توجه به ارادت تیمور لنگ به سید سلطانعلی سیاهپوش ؛ این بقعه به دستور تیمور لنگ ساخته شده است که تاکنون به کرات و دفعات مختلف هم ؛ ترمیم و بازسازی شده است .