در دی ماه امسال مقاله ای در مورد ازدیاد جمعیت نوشتم که به دلایلی مدیر محترم سایت از درج آن خودداری نمودند واین در صورتی بود که مطالب نوشته شده تحقیقی بود ودر اکثر جراید به شکلهای دیگری تحریر شده بودند اصرار بنده برای گذاشتن این مقاله در سایت بی ثمر وبود تا اینکه مجددا تصمیم گرفتم مفاد همان مقاله را به شیوه ای دیگر نگارش نمایم خدا کند این بار از زیر تیغ مدیر محترم سایت جان سالم به در برد
در دوران ریاست جمهوری آقای رفسنجانی طرحی را برای کنترل جمعیت به اجرا گذاشتند که پس از گدشت چندین سال مثمر ثمر واقع گردید وجمعیت ایران که به شکل بی سابقه ای در حال گسترش بود تحت کنترل در آمد در اواخر دوره دوم ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد ایشان طی سخنانی اعلام نمود که قابلیتهای کشور ما پذیرای دو تا سه برابر جمهیت کنونی کشور میباشد به عبارتی دیگر ایشان فرمودند کشور ما تا ۲۱۰ میلیون نفر را می تواند از تمامی جهات پوشش نماید به دنبال سخنان ایشان مقام معظم رهبری نیز بر ازدیاد جمعیت کشورمان مهر تایید زده واز مردم ایران تفاضا نمودند به این مهم توجه نمایند در مورد درستی این مسئله بسیار مهم بنده هیچ شکی ندارم ومعتقد میباشم که با وضعیت فعلی کشور ما با کمبود جمعیت در سالهای آتی مواجه خواهد شد با توجه به مشکلات عدیده ای که گریبانگیر جوانان کشورمان شده است میانگین سن ازدواج آنان به بالای سی سالگی رسیده است و دولتمردان ما پاسخ خیل سوالاتی را که برای جوانان ما بی پاسخ مانده است پاسخ نداده اند
۱-با توجه به انبوه جوانان بیکار ونبود کار مناسب برای آنان با چه پشتوانه ای از نظر مادی اقدام به ازدواج نمایند؟
۲-کسانی که با عبور از هفت خوان رستم شروع به کار نموده اند با حداقل حقوقی که به آنها تعلق میگیرد چگونه مبادرت به ازدواج نمایند؟
۳-اگر به فرض لا محال حقوق هر خانواده بدون فرزند را یک میلیون تومان حساب نماییم با توجه به کرایه خانه وآب وبرق وتلفن وگاز وایاب وذهاب وخوراک وسایر هزینه ها چگونه از آنها انتظار داشته باشیم فرزندی به جمع خود اضافه نمایند؟آیا میدانید نگهداری از یک فرزند جقدر هزینه بر می دارد؟
۴-آیا با ریختن یک میلیون تومان به حساب بچه های تازه تولد یافته( که فقط تبلیغات آن به گوش رسید)ودادن یک سکه بهار آزادی مشکل جوانان در امر ازدواج حل خواهد شد؟
۵-وقتی دولتمردان ما قادر به حل این مشکلات برای یک جمعیت ۷۰ میلیونی نیستند چگونه می خواهند مشکلات کشوری بالغ بر ۱۴۰ یا۲۱۰ میلیون نفری را حل نمایند ؟
۶-با داشتن ۷۰ میلیون جمعیت کشور عزیزمان از حیث آب وبرق وگاز ومسکن در تنگنا قرار گرفته است پس چگونه می خواهید دو تا سه برابراین جمعیت را از این حیث تامین نمایید؟
تمامی جوانان عزیز این مملکت خواهان تشکیل ازدواج هستند واین آرزوی هر جوان ایرانی است که بتواند خانواده ای تشکیل دهد ودر کمال آسایش وآرامش در کنار همسر وفرزندانش زندگی نماید ولی هنگامی که از سیر کردن شکم خودش ناتوان است چگونه این کار را انجام دهد واگر داد با چه انگیزه ای صاحب چند فرزند گردد ؟
حق یارتان باد
لطفا درباره پاک کردن این مطلب و نظر بنده در چند روز گذشته، توضیح بفرمایید.
تشکر
با سلام
با توجه به تغییر هاست سایت در حدود ۱۷ دیدگاه ها و مطالب در هاست قدیمی باقی ماندند و امکان بازگشتشون نبود.
مطالب و تونستیم دوباره برگردونیم اما دیدگاه ها رو خیر.
لطفا دوباره نسبت به درج دیدگاه اقدام نمایید
سپاس از توضیحتون
یه ضرب المثل جدیدی داریم که میگه دو خط موازی به هم نمی رسند مگر اینکه …
افزایش جمعیت زیر بنایی را نیاز دارد که بدون شک ایران فاقد آن است.
بدون شک ایران وارد بحران کم آبی شده است.بحرانی که تازه سرآغاز آن را در خشک شدن دریاچه ها-جیره بندی آب-بازنگری در سیاست های مربوط به آب-جنگ بر سر آب دیده ایم.
در ادامه شاهد مهاجرت های گسترده از مناطق کم آب مرکزی به بقیه نقاط-شدت گرفتن جنگ آب-خشک شدن و کویری شدن زمین های زراعی ناشی از بی آبی-خواهیم بود.
سفره های آب زیر زمینی ۳۰ سال است بیش از حد توان زیر فشار هستند و به صورت مدام سطح آنها در حال کاهش است و خیلی از جاها یا خشک شده و یا با آب شور غیر قابل مصرف مخلوط و بی استفاده شده است.
جمعیت سی میلیونی ایران در سال ۱۳۵۷ اکنون افزون بر ۷۷ میلیون نفر شده که به معنای دو برابر شدن مصرف آب است. ضمن اینکه مصرف سرانه آب با صنعتی شدن کشور و شهر نشینی روزافزون و نیز افزایش شاخص های بهداشتی به شدت بیشتر شده است.
خشکسالی روز افزونی که از ده سال پیش شروع شده و حداقل تا ۳۰ سال آینده با شدت پیش رونده ادامه خواهد داشت.بسیاری از کشورها و از جمله ایران عزیز ما را تهدید می کند.
کاری به مسایل اقتصادی و رفاهی و شاخص های درست تربیت فرزندکه طبیعتا با افزایش فرزند به شدت نزول خواهند کرد ندارم،چرا که به نظر میرسد کمترین اهمیتی ندارند و عقیده ی قدیمی
“هر آنکه دندان دهد نان دهد”لقلقه ی زبان بعضی ها شده است.
سوال من این است این جمعیت رو افزون نورسیده را که طلب ازدیاد آن را هم داریم،از چه منابعی می خواهیم تامین کنیم؟حال رفاه و اقتصاد به درک!چگونه آنها را زنده نگه داریم؟
آیا حق داریم نسلی مفلوک و قحطی زده به جا بگذاریم؟