بر بانوی مطهرمان گریه می‌کنیم
بر آن همیشه بهترمان گریه می‌کنیم
با این دو زمزمی که خداوند داده است
بر آیه‌های کوثرمان گریه می‌کنیم
بر روی بال‌های سپید ملائکه
بر آن کبود پیکرمان گریه می‌کنیم
کنجی نشته‌ایم و کنار پیمبران
بر دختر پیمبرمان گریه می‌کنیم
بر لاله های بستر او خیره می‌شویم
بر آنچه آمده سرمان گریه می‌کنیم
دیر آمدیم و حادثه تو را ز ما گرفت
حالا کنار باورمان گریه می‌کنیم
قبل از حساب، صبح قیامت که می‌شود
اول برای مادرمان گریه می‌کنیم
«علی‌اکبر لطیفیان»
