مردی بلند قد و خوشتیپ و بسیار مودب

با وجود اینکه مدیریت فرودگاه دزفول و به عهده داشتند و اصلا جز وظایفشون نبود اما خیلی متواضعانه پای پلکان هواپیما به مسافرین خوش آمد میگفتند.

سخن از سرتیپ خلبانی است که دلاوری ها و پرواز هایش در طول هشت سال دفاع مقدس هرگز فراموش نمی شود . وی از بچه ها و نیروهای دوست داشتنی دزفول بود و دلش همواره برای دزفول و کار برای دزفول می تپید

به گزارش دزفول امروز به نقل از وبلاگ چمدان آبی :دیروز به دنبال تماسی تلفنی خبردار شدم که یکی از خلبانان پیشکسوت ایرانی و دزفولی که البته در این سال ها ریاست فرودگاه دزفول را نیز عهده دار بود ، دار فانی را وداع گفته و به دیار باقی شتافته است .

آری ، سخن از سرتیپ خلبانی است که دلاوری ها و پرواز هایش در طول هشت سال دفاع مقدس هرگز فراموش نمی شود . وی از بچه ها و نیروهای دوست داشتنی دزفول بود و دلش همواره برای دزفول و کار برای دزفول می تپید . از ابتدای جنگ با او در پایگاه چهارم شکاری دزفول آشنا شدم ؛ خصوص زمانی که اینجانب ریاست دبیرستان شهید بابائی پایگاه چهارم شکاری دزفول را به عهده داشته و با ایشان از نزدیک در حل مشکلات و مسائل دبیرستان در ارتباط بودم .

امیر سرتیپ دوم خلبان عبدالکریم عصاره در این اواخر مردانه با مرگ دست و پنجه نرم می کرد ولی از آنجا که مرگ سرنوشت محتوم آدمیست دعوت حق را لبیک گفت و به یاران شهیدش پیوست .

لازم به توضیح اینکه ایشان در ایام هشت ساله ی دفاع مقدس ، در گردان ۱۱ شناسایی مهرآباد عضویت داشتند و بعد ها نیز خدمات ارزشمندی را برای این مرز و بوم به انجام رساندند.

برای هر عملیاتی نیاز به در دست داشتن اطلاعاتی است که تیز پروازان این گردان با فانتوم های خود و البته بدون هیچگونه وسیله ی دفاعی به قلب دشمن می زدند و با هواپیماهای خود (RF-4) از مواضع آن ها عکس گرفته و به پایگاه خود باز می گشتند . تصورش هم سخت است که بدون هیچ ، بله بدون هیچ وسیله دفاعی ، دریغ از یک تیر به سمت دشمن حرکت کردن و از سدّ پدافند آن ها عبور کردن و بازی با جان خود برای حفظ جان هزاران تن دیگر در خط مقدم جبهه ها !

ولی این کاری است که دلاوران گردان ۱۱ شناسایی نیروی هوایی به راحتی و البته با ایمان به قدرت لایزال الهی و برای حفظ حریم آسمانی این قطعه از زمین انجام می دادند .

این بار که برگشتم دزفول مطمئنم جای خالیشون دیدگانم تر خواهد کرد

روحش غریق رحمت باد

انشالله