بازتاب گسترده عکسی دردناک از «آیلان کردی» کودک سه ساله سوری، بار دیگر ثابت کرد عکاسی را می‌توان قدرتمندترین ابزار رسانه‌ای برای آگاهی اذهان عمومی مردم جهان دانست.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این اولین‌بار نیست که یک عکس مستند از یک رویداد یا حادثه، موجی از واکنش‌ها را در سراسر جهان به راه می‌اندازد، نشریه گاردین در گزارشی به نمونه‌های دیگری از این عکس‌های تأثیرگذار و غم‌انگیز اشاره کرده است.
فرار از جنگ
اگر عکسی باشد که بتوان تمام ترس و وحشت جنگ را در آن خلاصه کرد، عکسی مربوط به سال ۱۹۷۲ از یک کودک ۹ساله به نام «کیم پوک» است که فریاد‌زنان و با چهره‌ای گریان، از انفجاری فرار میکنند که تمام لباس‌های او را سوزانده است. عکس سیاه و سفید «نیک اوت» افکار عمومی آمریکا را علیه جنگ تحریک کرد و باعث شد جنگ، شش‌ماه پس از انتشار این عکس پایان یابد.
عکاس پس از ثبت این تصویر، کُت بارانی خود را روی این کودک ۹ساله انداخت و با رساندن او به بیمارستان جانش را نجات داد.
مردی در برابر یک ارتش
هیچ‌کس از سرانجام مردی که در میدان تانک «تیان آنمن» چین، در مقابل ردیفی از تانک‌ها قرار گرفت چه شد، اما عکس ثبت‌شده توسط «جف وایدنر» خشونت و قتل عام وحشیانه ارتش چین را به تمام جهان مخابره کرد.
پس از انتشار این عکس یک میلیون معترض در سال ۱۹۸۹ به کمپین اصلاحات سیاسی و اقتصادی در چین پیوستند و دانشجویان معترض نیز میدان معروف شهر پکن را اشغال کردند؛ اما در تاریخ سوم ژوئن، ارتش چین معترضان را به آتش بست و از روی آن‌ها با تانک عبور کرد. دولت، معترضان را یاغی و سرکش خواند و انتشار این عکس را ممنوع اعلام کرد.
زندان ابوغریب
این عکس نیز مانند سایر عکس‌های تأثیرگذار در تاریخ، خیلی زیبا نیست. ثبت و انتشار عکس شکنجه‌ی تحقیرآمیز عراقی‌ها توسط سربازان آمریکایی در زندان ابوغریب که آن را به‌عنوان دستاورد جنگی خود می‌پنداشتند موجب شد تا اعتبار نیروهای آمریکایی شدیدا تحت تأثیر قرار گیرد.
انتشار این عکس موجب بروز خشم ضدآمریکایی در سراسر جهان شد و ادعاهای آمریکا برای به ارمغان آوردن آزادی و دموکراسی را در خاورمیانه بیش از پیش بی‌اعتبار کرد.
مرگ در کمین کودک
عکس تکان‌دهنده «کوین کارتر» در سال ۱۹۹۳ از یک کودک سودانی در حال مرگ از گرسنگی و لاشخوری که در کمین او نشسته است نیز یکی ازعکس‌هایی بود که بازتاب فوق‌العاده زیادی در سراسر جهان یافت.
این عکس ترسناک و مهیب، انتقادهای بی‌شماری را نیز متوجه عکاس کرد. «کوین کارتر» به‌دلیل کمک نکردن به کودک، به‌شدت مورد سرزنش قرار گرفت. در حالی که از خبرنگاران و عکاسان خواسته شده بود، قربانیان گرسنگی را برای جلوگیری از انتشار بیماری‌ها به هیچ عنوان لمس نکنند. «کارتر» در نهایت برای این عکس موفق به کسب جایزه پولیتزر شد، اما چند ماه بعد خودش را کشت.
لغو تفکیک نژادی در مدارس آمریکا
«الیزابت اکفورد» ۱۵ ساله و بسیار خجالتی، یکی از ۹ سیاه‌پوستی بود که در سال ۱۹۵۷ و پس از لغو جداسازی مدارس رنگین‌پوستان در دبیرستان ایالت ارکانزاس ثبت نام کرد.
زمانی که «اکفورد» در روز اول به مدرسه رفت، سربازان گارد ملی آمریکا را دید که در را روی او بسته‌اند، چون همکلاسی‌ها و والدین آن‌ها با خشم و نفرت فراوان بر سر او فریاد می‌زدند.
دانش‌آموزان سیاه‌پوست در نهایت پس از قرار گرفتن در معرض حمله فیزیکی و تهدید به مرگ، با کمک سربازان وارد مدرسه شدند و این آغاز لغو تفکیک نژادی در مدارس آمریکا بود.
مادر مهاجر
«فلورانس تامسون» زن بیوه و کارگر مزرعه در سال ۱۹۳۶ میلادی ۳۲ساله بود. همسرش براثر ابتلا به بیماری سل درگذشته بود و او تنها نان‌آور هفت کودک خود بود.
«دروتا لنگ» عکسی از «فلورانس نامپسون» ثبت کرد تا بتواند نهایت درماندگی کارگران را در مزارع نخودفرنگی نشان دهد.
این عکس بعدها به‌عنوان نماد رنج انسانیت در دوران رکورد بزرگ اقتصادی شناخته شد. پس از آن نیز دولت فدرال کمک‌های غذاهایی برای کارگران مهاجر در کالیفرنیا فرستاد.
بسیار تأمل برانگیز،تأثیرگذارو دل سوزاننده و برانگیزاننده بود این عکسها واین نوشتار.
نفرین بر جنگ و فقر و گرسنگی .
مرگ بر آنانی که بشریت را قربانی اهداف پلید خود میکنند،نابودی از آن زورمداران هواپرستی که از انسانیت،فقط ظاهر آدمی را دارندوبس.
اللهم عجل لولیک الفرج..
با سلام.آیا فقط تاسف خوردن برای اینها و امثالهم که دور و برمان به وفور میبینیم کافیه ؟ یا باید یک حرکت جهانی صورت بگیره؟