سالها پیش سرباز خوزستانی پس از اموزشی موقع تقسیم دید افتاده مشهد. دلگیر و غمگین شد از طرفی ارادتش به آقا و از طرفی اوضاع بد مالی خانوادش…

اولین شبی که مرخصی گرفت با همون لباس سربازی رفت حرم آقا تا درد دل کنه و دلتنگیش رو به اقا بگه. ساعتها یه گوشه حرم اشک ریخت.

وقتی برگشت به کفشداری تا پوتینهاش رو بگیره دید واکس زده و  تمیزن.کفشدار با جذبه با اون هیبت و موهای جوگندمی وقتی پوتین هاش رو داد نگاهی به چشم سرباز که هنوز خیس و قرمز از گریه بود کرد و گفت:

چی شده سرکار که با لباس سربازی اومدی خدمت آقا

سرباز گفت:من بچه خورستانم اونجا کمک خرج پدر پیرم و خانواده فقیرمم هیچکس رو ندارم که انتقالی بگیرم.نمیدونم چکار کنم…

کفشدار خندید و گفت آقا امام رضا خودش غریبه و غریب نواز نگران هیچی نباش.

دو سه روز بعد نامه انتقالی سرباز به لشکر ۹۲ زرهی اومد اونم تایم اداری سرباز شوکه بود جز آقا و اون کفشدار کسی خبر نداشت از این موضوع هرجا و از هرکی پرسید کسی نمیدونست ماجرا رو.سرباز رفت پابوس آقا و برگشت شهرش ولی نفهمید از کجا و کی کارش رو درست کرده.

چند سال بعد داشت مانور ارتش رو میدید.یهو فرمانده نیرو زمینی رو موقع سخنرانی دید چهرش آشنا بود.اشک تو چشماش حلقه زد.فرمانده حال حاضر نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران قدرت اول منطقه امیر سرتیپ احمد پوردستان مرد با جذبه با موهای جوگندمی، همون کفشدار حرم آقا بود که اون زمان فرمانده لشکر ۷۷ خراسان بود.