پس از وارد شدن آریائیان,از آنجا که در بر پا داشتن آیینهای کیشی آریائیان رقص و موسیقی به کار بسته نمیشد و چندان ارجی نداشت این دو هنر چنان که بایست در میان آنان پیشرفت نکرده و آثار و نوشته های آن روزگاران جای پایی از خود به جای نگذاشته است.
اصطلاح (خنیای باستانی ایرانی) حروف نویسی خالص کلمات ایرانی است که ترجمه آن عبارت است از (موسیقی ایران باستان) و یا بعبارت دیگر (موسیقی سنتی ایران) است.این اصطلاح ایرانی امروزه بخوبی قابل درک است ولی در مقایسه با اصطلاح پر مصرف (موسیقی اصیل) که معنای آن نیز همان است,بندرت استفاده میشود.با استفاده از شواهد کاویده شده,مانند تندیس کشف شده در ساسا,سوابق موسیقی بخوبی به دوران امپراطوری عیلامی (۶۴۴-۲۵۰۰ قبل از میلاد) بر میگردد.بطور مشهود,اطلاعات کمی در خصوص موسیقی این دوره در دسترس است.تنها استثنا ابزار باقی مانده موسیقی مانند گیتارها,عودها و فلوتهایی که ابداع و نواخته شده می باشند.گفته میشود ابزار موسیقی مانند (باربت)ریشه در این دوران یعنی حدود سال ۸۰۰ قبل از میلاد داشته است.از هرودت نقل است که در دوران امپراطوری هخامنشی که به (امپراطوری پارس) نیز معروف است,موسیقی نقش مهمی بخصوص در محاکم دادگاهی داشته است.او میگوید که وجود موسیقی برای مراسم مذهبی پرستش خداوند ,بسیار ضروری بوده است.بعدها یعنی پس از ابلاغ دین پیامبر زرتشت,میترا,شخصی که بعنوان داوا یک خدای دروغین یا شیطان و همچنین بتان دیگر بیشتر و بیشتر مقبول واقع شدند.
اصطلاح (خنیای باستانی ایرانی) یک اصطلاح مربوط به عصر پس از هخامنشی میباشد.فارسی زبان مورد استفاده در دادگاهها به همراه زبان پهلوی,زبان رسمی دوران امپراطوری ساسانی و در دوران ناب فارسی معاصر در واقع کلمه خنیا میباشد.اگر چه اصلیت مدل موسیقی ایرانی هنوز نامشخص است ,تحقیقات باعث آشکار شدن جوانب جدیدی از آن شده است.باربد که یکی از موسیقی دانان دادگاه امپراطوری ساسانی بود,اولین سیستم موزیکال خاورمیانه که با نام سلطنتی خسروانی شناخته میشود را ابداع نمود و آن را به شاه خسرو تقدیم نمود.همچنین بسیاری از نامهای فعلی مدهای موسیقی ,در موسیقی سنتی ایران نیز وجود داشته اند.
دستگاهها از زمانهای باستان زبان به زبان به امروز رسیده اند,اگرجه بسیاری از مدها و ملودی ها احتمالا به دلیل تهاجم اعراب که موسیقی را بعنوان مسئله ای غیر اخلاقی میدانسته اند,از بین رفته اند….
پایان قسمت اول