همیشه این سوال در ذهنم بود که چرا شهری مثل دزفول که از منابع سرشار آب روان برخوردار است از موهبت داشتن چندین و چند استخر درجه یک محروم است.

کافیست یک بار به تنها استخر دزفول یعنی استخر دز مراجعه کنید تا عطای شنا در این استخر را به لقایش ببخشید.

شلوغی بیش از حد، عدم رعایت بهداشت توسط افرادی که برای استفاده از مجموعه آمده اند ( آیا صرفا یک دوش و یک حوض کلر به معنای رعایت بهداشت است؟)، آلودگی آب به حدی که کف استخر مشخص نبود و استفاده بیش از حد کلر…

در این پست قصد نقد استخر دز را ندارم. صادقانه باید بگویم تنها مراجعه من به این مجموعه باز می گردد به سال ۱۳۸۷ و شاید بعد از این تاریخ تمهیداتی برای بهتر شدن شرایط صورت گرفته شده باشد.

هدف من طرح این سوال است که آیا در شهری هچون دزفول نباید دهها استخر و چندین مجموعه آبی سرپوشیده و سرباز در اختیار شهروندان باشد؟

چگونه است که در شهرهای کم آبی چون مشهد و تهران و قم مجموعه های آبی به بهترین شکل به شهروندان خدمات می دهند اما در شهر من، مردم تنها در دو یا نهایتا سه ماه از سال حق استفاده از این ورزش مفرح آن هم در آب رودخانه را دارند.

در دوره ای قول احداث چند استخر به دزفولی ها داده شد…

استخر بانوان در پارک ساحلی عله کله که دیواره های استخر ساخته شد اما کار هرگز از این فراتر نرفت و رویای استخری ویژه بانوان هم بر باد رفت.

یا استخری دو قلو جنب پارک خانواده که به گفته شهردار محترم قرار بود به گونه ای طراحی شود که دو استخر مجزا اما در کنار هم ویژه اقایان و بانوان طراحی شود تا خانواده ها به طور همزمان از این تفریح برخوردار شوند.

و حالا قول ساخت مجموعه ای آبی داده شده. باید منتظر بود و دید سرانجام این طرح به کجا خواهد رسید.

پی نوشت: خوشبختانه مجموعه ورزشی تک افتتاح شد… این یعنی تولد نخستین استخر خصوصی دزفول…