مرحوم عبدالحمید مجدی نسب فرزند سوم حاج هادی و زری در سال ۱۳۱۲ در محله قلعه چشم به جهان گشود.دوران کودکی خود را در همان محل سپری نمود و تا سال ششم ابتدایی تحصیلات خود را ادامه دادند.در سال ۱۳۳۸ با دختر عموی خود ایران مجدی نسب پس از نشیب و فرازهای فراوان وصلت نمود.بعد از ازدواج در منزل پدربزرگ پدریش مرحوم حاج مهدی در طبقه بالا به مدت ۹ ماه زندگی کرده و در سال ۱۳۳۹ به اندیمشک نقل مکان و در یکی از منازل پدرش سکونت نمودند.شغل ایشان برقکاری بود و در سال ۱۳۴۱ فرزند اول ایشان فروغ و در سال ۱۳۴۲ توران و در سال ۱۳۴۵ عبدالرضا متولد شدند.در این مدت ایشان در سد دز به عنوان برقکار مشغول کار بودند و در سال ۱۳۴۳ در اثر سقوط از دکل برق فشار قوی برای معالجه به اهواز انتقال می یابند.بعد از چند روز ایشان را مرخص نموده،ولی کمر درد او را رها نمی کند و این درد در سال ۱۳۴۵ اوج می گیرد و یک سال بعد به همراهی زنده یاد حاج نورعلی مجدی نسب جهت مداوا به آلمان اعزام می شود.قبل از رفتن به سختی راه میرفت و پایش را روی زمین می کشید.مدت ۹ ماه در آلمان بودند و کمرش را در آنجا عمل نمودند ولی متاسفانه این عمل موفقیت آمیز نبود و ایشان فلج می گردند.در سال ۱۳۴۷ به ایران برگشتند.بعد از برگشت از آلمان به مدت ۶ ماه خانه نشین بودند و دلیل آن این بود که به قول خودش از نشستن روی ویلچر و نگاه مردم،شرم داشتند.سرانجام شروع به کار نمودند و به خرید و فروش مصالح ساختمانی مشغول گردیدند و این کار را تا اواخر عمرشان ادامه دادند.در سال ۱۳۵۸ به زخم بستر مبتلا گردیدند و جهت مداوا به اهواز رفتند.در آنجا به بیماری یرقان مبتلا گردید و این بیماری او را به کام مرگ کشاند و در ساعت ۶ صبح ۱۲/۲/۱۳۵۹ به دیار حق شتافتند و در آرامگاه خانوادگی خاندان مجدی به عنوان دومین نفر در این قطعه آرام گرفتند. چگونگی گذران زندگی همسر و فرزندان ایشان داستان دیگری است. روحش شاد.