به غیر جان چه می توان که افکنم به پای تو
مرا که هر جه دارم از تو دارم وعطای تو
تویی که گر به پاس تو قلم به جنبش آورم
یقین فرو بماند از نگارش ثنای تو

مادرم ،تو رفیع ترین داستان حیات منی ،تو به من درس زندگی آموختی ،تو چون پروانه سوختی وچون شمع گداختی و مهربانانه با سختی های من ساختی . مادر ، ستاره ها نمایی از نگاه توست و مهتاب پرتوی از عطوفتت و سپیده حکایتی از صداقتت . قلم از نگارش شکوه تو ناتوان است و هزاران شعر در ستایش مدح تو اندک .اگر نمی توانم کوشش هایت را ارج نهم و محبت هایت را سپاس گزارم ، پوزش بی کرانم را بپذیر .
تو را تا همیشه می ستایم و بر دستان پر مهرت بوسه می زنم ، فروغ تو تا انتهای زمان جاوید و موفقیت هایت روز افزون باد ، و روزت تا پایان روزگار مبارک باد