أَشرَفُ الخَلائِقِ التَّواضُعُ وَالحِلمُ وَلینُ الجانِبِ؛
شریف ترین اخلاق، تواضع، بردبارى و نرم خویى است.

بدون شک بر کسی پوشیده نیست که آقای مجدی نسب در بحث تبریک عید سعید فطر و دیگر مباحث زحمت بسیار کشیده اند و به دور از معرفت است قدر نشناسی از زحمات ایشان
و نیز با پاسخ کوتاه خویش اما پر محتوایشان نشان دادند که نه تنها به دیگران وبه هنر اهمیت می دهند بلکه با تواضع و فروتنی نشان دادند که دارای روحی بزرگ نیزهستند .همانطور که در روایات آمده :
فروتنی نردبان شرافت و بزرگی است و انسان بلند مرتبه چون به فهم و دانایى رسد، متواضع مى شود.
و اما ……..
همی گویم وگفته ام بارها
بود کیش من مهر دلدارها
خانواده ،فامیل ،خاندان ، واژه هایی که با بیانشان در ذهن هر کسی معنای محبت ،همراهی وهمدلی نقش می بندد ، و لزوما این ها تنها در تمجید وخوب دیدن یکدیگر معنا نمی یابد چه بسیار اتفاق افتاده که عزیزانمان راهی را به اشتباه رفته اند وما با سرزنش با قهر یا ……. قصد در اصلاح آنان داریم و چه بسیار اتفاق افتاده که پدران ومادران گاه به خاطر مصلحت فرزندانشان مجبور به تنبیه آنان گردند و در اصل همین تنبیه وآن سرزنش یعنی اهمیت ،یعنی توجه ،یعنی سعادت تو آرزوی من است ولو از من رنجیده خاطر شوی
قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز
ورای حد تقریر است شرح آرزومندی
و من نیز همانگونه که قبلا هم در مطلبم نوشته ام هدفم این است که بگویم دوستان عزیزان و…. همیشه تعریف خوب نیست گاهی نیزبه ، یک ایراد گرفتن ، یک تلنگر زدن و یا به فکر فرو بردن نیاز است که درابن برحه این مطلب را بهانه بیان سخنم قرار دادم.
گر پند تلخ می دهمت ترش رو مباش
تلخی به یاد آر که خاصیت دواست
وهمچنین دلیل نمی شود چون اینجا یک سایت عمومی است چشم بر اشتباهات ،کاستی ها و…همدیگر ببندیم و به جای آنکه با انتقاد سازنده وخوب و بدون تخریب یکدیگر گاه به طور رسمی وجدی وگاه با زبان طنز، هر یک داموس الملکی شویم در پای سیستم هایمان و جز احسنت چیز دیگری نگوییم .
و نیز آنچه که مواکدا می خواستم با شما عزیزان درمیان بگذارم این است که چرا بجای آنکه درون را بنگیریم و حال را ،فقط به برون چسبیده ایم وقال ها ، باز هم می گویم من با تاکید در مطلب خود
(می گویم مطلب نه شعر که دوستان خورده نگیرند که بنده خود هیچگاه داعیه ی شاعر بودن را نداشته ام و شاعران کسانی دیگر وشعرهای حقیقی به گونه ای دیگرند
به شعر حافظ شیراز می‌رقصند و می‌نازند
سیه چشمان کشمیری و ترکان سمرقندی)
بیان کردم که قصدم خدای ناکرده تخریب کسی نبوده و نیست وبه نوعی با زبان دست وپا شکسته و نیمه طنز خواستم مطلبی را با شما در میان بگذارم اما برای عده ای از دوستان پوست زیباتر از مغز بود

واما در آخر آرزویم این است روزی همه ی افراد خاندان ، بیش از اکنون چون عضو عضو یک پیکر باشیم و خود را خانواده ای صمیمی وبزرگ بدانیم که در سینه تک تک ما قلب تپنده ای برای همه ی افراد خانواده باشد آنقدر که دور ونزدیکی نسبت ها رنگ ببازد و حتی دور ترین نسبت فامیلی برایمان آشنایی آشنا باشد.
این قلب شکسته را که ترمیم کنم
باید به شما دوباره تقدیم کنم
پس خود همه تکه ای از آن بردارید
سخت است که عادلانه تقسیم کنم

ارادتمند همه ی شما
درویش شکسته نویس