جناب دسفیلی احسنت برشماکه دراعتقادات واحکام الهی شوخی و سستی را نمی پذیرید وازاین جنبه بنده وبسیاری دیگر وحتی علی الخصوص حاجیه خانم فروزان مجدی نسب باتوجه به شناختی که نه تنها بنده ی حقیر که اکثراهالی خاندان نسبت به ایشان دارند براین مهم سخت پای بندیم اماذکریک نکته راضروری میدانم و آنهم اینکه این شعرکه سراینده ونیززمان سرودنش نا مشخص است در فرهنگ عامیانه رواج دارد و مربوط به سالهایی بس دور و گذشته است سالهایی که بسیاری ازمردم در فقر اطلاعات دینی بودند و مثل زمان حالااینقدراذهان مردم روشن نبود واصلا داشتن معرفت دینی جرم محسوب میشد!بنابراین ازروزه داری فقطگرسنگی و تشنگی اش را میدیدند وسختی آنرا.خصوصا که گاه کوچکترها و نوجوانان وحتی جوانترهابه ضرب وزوربزرگترها به اجرای فرایض می پرداختندواین شعرماحصل همین نگرش جاهلانه است.
امااگرخنده ای دراین شعر سخیف وعامیانه هم باشد خنده بر تفکرات ناآگاهانه ی مردمیستکه ازعظمت وفواید بسیار روزه مغفول مانده وفقط به جنبه ی شکمی آن توجه داشته اند.وقطعااز ساحت حاجیه خانم مجدی نسب که خودجزوقرآن پژوهان و فعالان حوزه ی علوم قرآنیست این امر که قصدآنچه را که درذهن شماست داشته باشندبسی بعید ومتضمن پاسخگویی در روز حساب است.بازهم بنده به نوبه ی خودم ازاینهمه غیرت واهتمام تان به مسائل دین عزیزمان سپاسگزارم مأجورباشید.
حتما جزای گمان بد را هم همگان میدانیم.