منم بچه که بودم هنوز ابادان بودیم نمی دونم مدرسه می رفتم یا نه یادم نیست ولی این خاطره دقیقا یادمه که بعداز ظهر بود با پری خواهرم وچند تا از بچه های کوچه مشغول تاب خوردن بودیم (سر کوچه میله های فلزی نصب کرده بودند بایک طناب تاب درست کرده بودیم )دو خانم ویک اقا امدند ازجمع ما پرسیدندکه منزل فلانی نمی دانید کجاست ؟ همه گفتیم نه توی این لین نیست .نمی شناسیمش .درکمال تعجب دیدم انها رو به من کردند وگفتند نه تو میدانی هر چه اصرار کردم فایده نداشت بقیه دوستان وخواهرم هم هیچ عکس العملی از خودشان نشان ندادند .خلاصه مرا با خود بردند ما لین ۶ زندگی می کردیم مرا تا لین ۸ بردند .در بین راه دیدم یکی از خانم ها که دست من توی دستش بود بد جوری به مچ دستم فشار می اورد تازه فهمیدم که چرا مرا انتخاب کرده بودند النگوهای من جلب توجه کرده بود منم از اونا زرنگتر دستم را مشت کرده بودم .هر چه تلاش کرد به جایی نرسید اخر گفت مثل اینکه خونه را بلد نیستی منم گفتم :من که به شما گفتم بلد نیستم .برگشتم خونه .با دستی قرمز وگلویی برامده از بغض به مامانم گفتم :مامان خانم برای خودت نشستی اینجا داشتند دخترت را می دزدیدند پری دخترت هم هیچ کاری نکرد. مامان گفت پس چرا النگوها رانبردند گفتم برای اینکه دستم را مشت کرده بودم .با خیالی راحت لبخند زد .یاد ان روزها بخیر