تابستان هر سال روز های جمعه با جمعی از دوستداران طبیعت به چال کندی میروم محیطی که قبلا بکر وآرام بود وآبهای خروشان رود دز زیبایی آنرا کامل کرده بود مکانی که برای رفتن به آنجا باید دره ای عمیق را در مدت ۴۵ دقیقه طی نمود تا کنار رود دز در کنار دیواره های سنگی آن بتوان روزی را با آرامش کامل ودر سکوتی خاطره انگیز سپری نمود ولی متاسفانه چند سالی است آرامش این مکان زیبا ورویایی را از دوستداران این مکا ن زیبا سلب نموده اند قایق های تند رو که مسافران خود را ازپارک دولت در ازاءمبلغ هنگفتی به این مکان می آورند صدای مهیب این قایق ها از یک طرف وآلودگی آب زلال رود خانه از طرف دیگر توسط روغن وبنزین مصرفی آنها آرامش وسلامت آب را از این محیط زیبا گرفته است وبه تازگی پای جت اسکی نیز به این مکان باز شده است واز همه بدتر جان شنا گرانی را که در تمامی مسیرشان به شنا کردن مشغولند به شدت تهدید می کند کما اینکه چندی پیش یکی از شناگران را زخمی نمودند وفاجعه آورتر از همه ریختن زباله داخل رودخانه است که متاسفانه قریب به اتفاق مردم این مسئله مهم را رعایت نمی نمایند شاید بد نباشد حکایت یکی از مشتریان مغازه ام را برایتان باز گو نمایم سن ایشان حدود هفتاد سال میباشد وبرای یک ماه به سوئد نزد پسر وعروسش میرود ایشان می گفت صبح تنها بودم وبرای فرار از تنهایی به پارکی در نزدیکی خانه می رفتم یک روز بیسکویتی از جیب در آوردم وکاغذ آنرا طبق عادت روی زمین انداختم دخترکی خرد سال آرام آرام به من نزدک شد وکاغذ را از روی زمین بلند کرد ودر سطل زباله انداخت خیس عرق شدم واز خجالت پارک را ترک نمودم آیا وقت آن نرسیده است که ما به بچه هایمان پاگیزگی محیط زیست را آموزش دهیم تا بچه های کشورهای دیگر به ما آموزش ندهند؟حق یارتان باد