هر ساله با شروع اسفند ماه مردم ایران خود را برای استقبال از سال جدید آماده می کنند اما امسال با سالهای دیگر تفاوت هایی دارد ومن قصد دارم آنها رادر این نوشتار بیان نمایم امسال تحریم های جهانی بر علیه کشورمان از یک طرف وکاهش شدید فروش نفت  در روز باعث بالا رفتن شدید تورم وپایین آمدن ارزش پول کشورمان شده است ودر نتیجه بازار ایران دچار آشفتگی حادی شده است قیمت اجناس روزانه در حال ترقی است وشرکتها وکارخانجات تولیدی برای اینکه بتوانند از عهده مخارج کمر شکن واحد تولیدیشان بر آیند ناگزیرند نرخ اجناس خود رامتناوبا افزایش دهند ودر نتیجه اجناس ثبات قیمت خود را از دست داده وگران می شوند وبار این گرانی را مردم باید به دوش بکشند دولتمردان نیز تنها راه مبارزه باگرانی رانخریدن اجناس گران می دانند به عنوان مثال یکی ازمسئولین در مدتی که مرغ گران شده بود مردم را به نخوردن مرغ دعوت کرده بود ودر مورد پسته نیز همین را عنوان کرده بودند مسئولان دولت برای حل مشکلات معیشتی مردم بایستی کارهای ریشه ای انجام بدهند اگر کمبود مرغ یا گوشت …. در کشور اتفاق افتاد راه حل آن نیست که وزیر بازرگانی بلافاصله آن کالا را از خارج خریداری نموده وبه کشور وارد نماید دراین مدت سی سال ما میتوانستیم با احداث هزاران مرغداری ودامداری این مشکلات را حل نماییم آیا برای کشور ما شرم آور نیست که برنج های آلوده به مواد سمی آرسنیک و….ازکشور هندوستان وارد نمایند ومردم را درصف های طولانی منتظر نگه دارندوبا رویت کارت ملی !!یک کیسه برنج به آنها بدهند؟کدام عقل سلیم می پذیرد که کشوری مانند هندوستان با جمعیتی بالغ بریک میلیارد نفر صادرات برنج داشته باشد ولی کشور ما با جمعیتی بالغ بر هفتاد میلیون نفر نتواند نیاز کشور خودش را برآورده نماید آیا مشکلات معیشتی مردم فقط در پسته خلاصه گردیده که مدتهاست سوژه رسانه های ملی ونشریات شده است پسته ای را که اکثریت مردم کشورمان سالی یکبار برای ایام عید خریداری مینمایند در بوق وکرنا کرده اند وبرنج وگوشت ومرغ و….را که قوت روزانه مردم می باشدبه آن بی توجهی می نمایند در این مدت سی وچند سال خیلی کارها میشد انجام داد که وفور دلارهای نفتی مانع این کارگردید