بچه که بودم نه پفک بود و نه چیپس و نه صدها هله هوله جور واجور دیگر که اکنون قفسه های مغازه ها را پر کرده اند.

هدف از این نوشتار، شناساندن خوراکیهای بچه ها در سال ۱۳۴۲ در شهرستان دزفول می باشد.

در آن زمان حدود شهرستان دزفول از جنوب به میدان حاج مرادی و از شمال به میدان افشار ،از مغرب به پل قدیم و از مشرق  به پمپ بنزین خیابان فردوسی منتهی میشد.مرکزیت بازار دزفول، بازار قدیم و محیط اطراف میدان ساعت امروزی بود که در آن زمان به فلکه مجسمه معروف بود.

فروشندگان به فروش اجناس خود که اکثرا خوراکی بودند مشغول بودند.

۱-    دختران نابالغ نانهای خانگی را درون تب (آبکشی که از شاخه های درخت بادام تهیه می شود) قرار داده و آنها را روی سر خود حمل می نمودند و در حاشیه راه ورودی بازار قدیم به فروش می رساندند و زمانی که عابرین از کنار آنها عبور می کردند آنها را تشویق به خرید نان می کردند.

۲-    شربت سنتی معطر : شربت فروشی بود که شربت خود را در یک مخزن استوانه ای می ریخت و به آن مسقنه می گفتند.طول آن ۱ متر بود و بوسیله یک تسمه آن را روی دوش خود می گذاشت و خروجی آن شیار باریکی در بالای آن بود.این شربت بسیار خنک،شیرین و گوارا بود.یک کمربند چرمی به عرض حدود ۲۵ سانتیمتر روی کمر خود می بست و چندین لیوان رنگی دسته دار روی این کمربند قرار می داد.با دادن یک ریال یک لیوان شربت می فروخت.نکته جالب توجه این بود که ایشان از ساعت ۷ صبح تا ۱۲ ظهر و عصر از ساعت ۴ تا ۸ شب به صورت ایستاده در ضلع شرقی فلکه مجسمه با شربت خود که حدود ۳۰ کیلو وزن داشت مبادرت به این کار میکرد و بدین وسیله روزی خانواده خود را تامین میکرد.برای ریختن شربت درون لیوان کمر خود را خم میکرد و شربت را درون لیوان می ریخت.

۳-    جیجه خروس – عروس مروس : نوعی شیرینی به رنگهای مختلف بود که انتهای آن به چوبی وصل بود و به اشکال مرغ و خروس بودند.دو عدد از آنها به مبلغ ۱ ریال به فروش می رسید و بسیار خوشمره بودند.فروشندگان که اکثرا بچه سال بودند آنها را درون سینی قرار داده و برای جذب مشتری شعری می خواندند بدین مضمون :  جیجه خروس ، عروس مروس ، یه بارنه ، یه خروس ، دو تا به یه قرون(یک جوجه خروس،عروس زیبا،یک جوجه مرغ یک خروس،دو عدد یک ریال)

۴-    شیر کاکائو : نوعی شیرینی که از شیر و شکر و کاکائو درست میکردند و بعد از فرآوری بصورت خمیر در می آمد.آنرا درون سینی های مستطیل شکل بزرگی پهن می کردند و به صورت مربعهای کوچک برش داده و بچه ها به فروش آنها مبادرت می نمودند.فوق العاده خوشمزه و سالم بودند و برای جلب مشتری می گفتند : بیو شیر کاکائو تازه بَر!

۵-    گل قندی : نوعی شیرین که ترکیباتش شکر،جوهر هل و مواد رنگ دهنده و مخروطی شکل بود.آن را به چوب باریکی وصل میکردند و وقتی آن را به دهان می گذاشتیم سریعا غیب میشد!به علت داشتن جوهر هیل بسیار تیز بود و بچه ها برای جلب مشتری می خواندند : گل قندی هنی جاته نوندن سر بلندی(گل قندی هنوز جای ترا روی بلندی نگذاشته اند)

۶-     تخم مرغی و بامیه : نوعی شیرینی گرد بود که از شکر،تخم مرغ و آرد تهیه می کردند و پر از شیره بود و شبیه بامیه های امروزی بود. آنها را روی سینی چیده و دو عدد را ۱ ریال می فروختند : و می خواندند : تخ موریه بامیه دو تا به یه قرون! (تخم مرغی بامیه دو عدد ۱ ریال)

۷-    نان ذرت : ذرت آرد شده را با آب مخلوط و خمیر آن را به صورت نان تهیه می کردند.اندازه آنها مثل کلوچه های امروزی ولی ضخامت آنها بیشتر بود.آنها نیز دور فلکه ساعت به فروش می رسیدند.

۸-    ماهی ریز برشته شده  : ماهیهای ریز را که حدود ۶- ۵ سانت بودند و به زبان عامیانه به آنها لتک می گفتند در روغن طوری سرخ می کردند تا برشته شوند،سپس آنها را به فروش می رساندند.قیمت هر عدد ماهی ۱ ریال بود.