ماه ،ماه محرم است.ماه همدلی و همکاری.ماه نزدیک شدن دلها و پیوند دستهای جوانان خلاق و برومند خاندان.ماهی که باید در ان من ها همه ما شوند و هیچ کس و یک کس کنار روند تا عرصه و زمینه برای حضور و خود نمایی همه کس اماده و مهیا شود.تکبر و فخر در این ماه راه به جایی ندارد و نمی برد که طبق فرمایش صزیح خداوند در قران
ان الله لا یحب مختالا فخورا،
در رابطه با همین سخنان توجه شما را به داستان زیر جلب میکنم.
.چهار نفر بودند.
اسمشان اینها بود.
همه کس، یک کسی، هر کسی، هیچ کسی.
کار مهمی در پیش داشتند و همه مطمئن بودند که یک کسی این کار را به انجام می رساند، هرکسی می توانست این کار را بکند ولی هیچ کس اینکار را نکرد. یک کسی عصبانی شد چرا که این کار کار همه کس بود اما هیچ کس متوجه نبود که همه کس این کار را نخواهد کرد.
سرانجام داستان این طوری شد هرکسی، یک کسی را سرزنش کرد که چرا هیچ کس کاری را نکرد که همه کس می توانست انجام بدهد!!؟