مرحوم عبدالحمید مجدی نسب فرزند سوم حاج هادی و زری در سال 1312 در محله قلعه چشم به جهان گشود.دوران کودکی خود را در همان محل سپری نمود و تا سال ششم ابتدایی تحصیلات خود را ادامه دادند.در سال 1338 با دختر عموی خود ایران مجدی نسب پس از نشیب و فرازهای فراوان وصلت نمود.بعد از ازدواج در منزل پدربزرگ پدریش مرحوم حاج مهدی در طبقه بالا به مدت 9 ماه زندگی کرده و در سال 1339 به اندیمشک نقل مکان و در یکی از منازل پدرش سکونت نمودند.شغل ایشان برقکاری بود و در سال 1341 فرزند اول ایشان فروغ و در سال 1342 توران و در سال 1345 عبدالرضا متولد شدند.در این مدت ایشان در سد دز به عنوان برقکار مشغول کار بودند و در سال 1343 در اثر سقوط از دکل برق فشار قوی برای معالجه به اهواز انتقال می یابند.بعد از چند روز ایشان را مرخص نموده،ولی کمر درد او را رها نمی کند و این درد در سال 1345 اوج می گیرد و یک سال بعد به همراهی زنده یاد حاج نورعلی مجدی نسب جهت مداوا به آلمان اعزام می شود.قبل از رفتن به سختی راه میرفت و پایش را روی زمین می کشید.مدت 9 ماه در آلمان بودند و کمرش را در آنجا عمل نمودند ولی متاسفانه این عمل موفقیت آمیز نبود و ایشان فلج می گردند.در سال 1347 به ایران برگشتند.بعد از برگشت از آلمان به مدت 6 ماه خانه نشین بودند و دلیل آن این بود که به قول خودش از نشستن روی ویلچر و نگاه مردم،شرم داشتند.سرانجام شروع به کار نمودند و به خرید و فروش مصالح ساختمانی مشغول گردیدند و این کار را تا اواخر عمرشان ادامه دادند.در سال 1358 به زخم بستر مبتلا گردیدند و جهت مداوا به اهواز رفتند.در آنجا به بیماری یرقان مبتلا گردید و این بیماری او را به کام مرگ کشاند و در ساعت 6 صبح 12/2/1359 به دیار حق شتافتند و در آرامگاه خانوادگی خاندان مجدی به عنوان دومین نفر در این قطعه آرام گرفتند. چگونگی گذران زندگی همسر و فرزندان ایشان داستان دیگری است. روحش شاد.