پدرم وقتی از دوران کودکی و بازی های اون زمان میگه یه جورایی حسودیم میشه اینقدر با آب و تاب و خنده از خاطرات و بازی هامیگه که پیش خودم میگم کاش منم از بچه های اون زمان بودم همین طور که پدرم خاطرات زیادی از این بازی داره مطمئنم خیلی از شماها هم از این بازی قشنگ خاطره زیاد دارین بخاطر همین تصمیم گرفتم این بازی قشنگ رو معرفی کنم به دو دلیل یکی اینکه هم سن و سالی من با این بازی آشنا بشن و دوم اینکه برای بزرگترامون تجدید خاطره ای بشه.
می تونید خاطراتت قشنگتون از این بازی رو به صورت دیدگاه بذارید تا ما هم بتونیم از اونها لذت ببریم.
اشتیتی
زميني را با خط كشي به دوقسمت تقسيم مي كردند.دو گروه در دو زمين مي ماند. يك شخص از گروه وارد زمين گروه دو مي شد. وبا گفتن اشتيتي وتكرار ان تا نفس داشت در ميدان مي ماند. وبا يستي افراد گروه مقابل را دست بزند وفرار كند. هر كس را دست مي زد مي سوخت.واگر نمي زد افراد گروه ديگر اورا مي گرفتند. انقدر اورا مي زدند تا صدايش در بيا يد. واگر حرف نمي زد. همينطور اوارا مي زدند واگر حرف نمي زد مي سوخت. اگر نيز مي توانست خود يا انگشت خود را وارد ميدان وزمين گروهش كند برنده بود. لازم به توضيح است اكنون اين بازي جزبازي هاي بين المللي در المپيك شده است. كه با نام كبدي نا ميده مي شود.