ما خاندان مجدی افتخار میکنیم که یکی از بهترین اسرای آزاد شده در بین خاندان ما وجود دارد.
سالروز آزادسازی ازادگان عزیز را به ویژه به آقای “غلامرضامجدی نسب” فرزند حاج اسماعیل تبریک عرض مینمایم.

هنگامی كه رزمندگان اسلام در زمستان سال 65 پشت دیوارهای بصره رسیدند قطعنامه 598 مطرح و در سال 1366 به تصویب سازمان ملل متحد گردید.ایران در محتوای قطعنامه نكات مثبت و منفی آن را مورد تأمل قرار داد بنابراین در اولین موضع‌گیری نه آن را رد كرد، نه پذیرفت.
در 27 تیرماه سال 1367 پذیرش قطعنامه 598 از طرف امام راحل اعلام گردید. عراق پذیرش قطعنامه را به منزله ضعف ایران تلقی كرد و با همدستی منافقین بار دیگر اقدام به تجاوزگری نمود. مرصاد عملیاتی بود كه در پاسخ به تجاوزگری منافقین در عملیات فروغ جاویدان آنان طراحی شده و فروغ دشمن به افول انجامید.

رزمندگان اسلام به تعرضات عراق و منافقین در اوائل مرداد 67 پاسخ محكمی دادند و آنها را به كام مرگ فرو بردند.
عراق دریافت كه در تحلیل دچار خطا شده است. صدام در 17 مرداد 67 به ناگزیر آتش‌بس را پذیرفت و اعلام آمادگی كرد كه وارد مذاكره شود.
شورای امنیت سازمان ملل متحد در 18 مرداد 67 قطعنامه 619 را تصویب كرد و به موجب آن گروه ناظران نظامی ایران و عراق و سازمان ملل (یونیماك) كه حدود 400 نفر از 25 ملیت مختلف تشكیل شده بود در مرزهای دو كشور ایران و عراق مستقر شدند.
پی‌گیری‌ها و مذاكرات فیمابین دو كشور دنبال می‌شد تا اینكه در 26 رمضان 1410 برابر اوائل اردیبهشت 69 صدام رئیس جمهور وقت عراق طی نامه‌ای خطاب به رهبر معظم انقلاب اسلامی و هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور وقت خواستار مذاكرات در راستای صلح شده و پیشنهاد كرد كه روز عید مبارك فطر ملاقات مستقیم در یك كشور ثالث مثل عربستان انجام گیرد. هاشمی رفسنجانی در پاسخ نوشت «ما مصممیم كه در راه صلح همانند دوران دفاع، اعتماد مردم را به همراه داشته باشیم» و پیشنهاد داد قبل از تماس رؤسای دو كشور نماینده‌ای از سوی طرفین در كشوری ثالث وارد مذاكره‌ شوند و درباره آنچه باید انجام گیرد گفت‌وگو كرده تا زمینه تصمیم‌نهایی را فراهم سازد.
باب مكاتبات باز شد و ادامه یافت تا اینكه در تاریخ 69.5.17 ایران طی نامه‌ای بر معاهده 1975 تأكید كرد.
عراق در پاسخ طی نامه‌ای در 23 مرداد 69 آنرا پذیرفت و نوشت:
«مبادله‌ فوری و همه جانبه اسرای جنگ به هر تعدادی كه در عراق و ایران به سر می‌برند و این را از طریق مرزهای زمینی و از راه خانقین – قصرشیرین و راههای دیگری كه مورد توافق قرار می‌گیرد صورت خواهد گرفت و ما آغازگر این اقدام خواهیم بود و از روز جمعه 1990.8.17 [برابر 26 مرداد 1369] به آن مبادرت خواهیم كرد.»