مردادماه سال 1389در تهران منزل باجناقم آقای محمد رضا طوافی بودم به ایشان پیشنهاد کردم مرا برای یک سفر یک روزه به قصد دیدن یکی از عجیب ترین نقاط ایران همراهی کند ایشان بعداز توضیحات من در باره این مکان موافقت خود را اعلام نمودند لوازم این سفر را از قبل مهیا کرده بودم ساعت 4 صبح به قصد این کار تهران را ترک کردیم بعد از حدود 3 ساعت رانندگی در جاده چالوس نرسیده به گچسر بعد از روستای وله به روستای کهنه ده رسیدیم چون مسیر را بلد نبودیم از جوانکی که کنار جاده خاکی ایستاده بودند آدرس را پرسیدیم ایشان گفتند که بچه اینجا هستم سوارش نمودیم وبنده خدا با ما بسیار صمیمی شدند وراهنمای ما شدند بعد از گذر از جاده خاکی به سمت غرب روستا از ما مقصدمان را پرسیدند ومن جواب دادم می خواهیم غار یخ مراد را ببینیم بسیار تعجب کردند وگفتند من که اهل اینجا هستم هنوز این غار را ندیده ام بعد از طی 4کیلومتر از ابتدای جاده خاکی طبق دستور راهنما ماشین را پارک نمودیم وکوله ها را برداشتیم واز کوهی که نشانمان داد صعود را آغاز نمودیم بعد از حدود 15 دقیقه صعود پله هایی هویدا گردید که آنها راطی نمودیم ونهایتا به درب غار رسیدیم کاووش های اولیه را انجام دادم این غار سه راه ورودی داشت که یکی از آنها راه اصلی بود ودو راه دیگر به بن بست می رسید بعد از نیم ساعت کاووش راه اصلی را پیدا نمودم چراغ قوه های مخصوص غار نوردی را به پیشانی خود نصب وبا تجهیزات وارد غار شدیم تغییر دمای بیرون غار با داخل آن بسیار چشمگیر بود به طوریکه در اواسط غار دماسنج عدد15 درجه زیر صفررانشان می داد در ابتدای ورود به غار صداهایی به گوش می رسید به دنبال صدا رفتم چاه مانندی بود که تکه های یخ به صورت کریستال وهم اندازه از سقف جدا می شدند ودر این چاه می افتادند عمق چاه نمی دانم چقدر بود راهمان را ادامه دادیم به یک پرتگاه رسیدیم که بوسیله یک چوب مدور وبلند دو قسمت آن به هم وصل شده بود با احتیاط تمام این مسیر راطی کردیم وارد تالار مانندی شدیم که ارتفاع کف تا سقف حدود 30 متر بود وفوق العاده زیبا بود برودت غار هر چه جلوتر می رفتیم کمتر می شد به باجناقم گفتم بدن ما مرطوب است واگر در یک جا ساکن شویم بلافاصله یخ می زنیم از این نظر نمی توانستیم در غار توقفی داشته باشیم غار نوردی را ادامه دادیم به محلی رسیدیم که باید سینه خیز از انجا رد می شدیم من خودم را به سختی رد کردم ولی باجناقم به خاطر اینکه چاق بودند نتوانست رد شود غار را درحدود 30 متر دیگرادامه دادم به محلی رسیدم که یک پارچه سنگ بود وشیب 80 درجه ای رو به بالا داشت باید از طناب ومیخ برای صعود استفاده می کردم به خاطر برودت بیش از حد غار ونبود راهنماوتنها بودن صلاح را بر آن دیدم جلوتر نروم علت اینکه این نام را بر آن نهاده اند از این جهت است که اهالی این ده اگر به بیماری لاعلاجی مبتلا می شدند به داخل این غار رفته وکمی از یخ آنجا را بیرون آورده ومی خوردند وشفا پیدا می کردند از این نظر به غار یخ مراد معروف شده است در این غار 3یخچال زیر زمینی و7 حلقه چاه وجود داردوجود قندیل های شیشه ای شفاف که در بعضی از قسمت های غار رنگشان سبز می شدما را مبهوت کرده بود دالان ها وحفره ها ودهلیز های تودر تویی که گاهی با انعکاس صدای مبهم چک چک آب ما را می ترساند واقعا دیدنی بودنداین غار 724 کیلومتر طول و حدود 30 متر ارتفاع دارد سابقه این غار به 50 میلیون سال پیش بر می گردد معلق بودن قندیل هایی 2متری از سقف ،تاریکی مطلق ،سکوت ،صعب العبور بودن مسیر، وجود دهلیز های سرد ووحشتناک ما را به اعماق تاریخ برده بود آب از هر نقطه ای که وارد غار بشود بلافاصله یخ می زنداین غار در سال 1381در فهرست آثار ملی ایران ثبت گردیده است که تابلوی جلوی غار این مورد را توضیح داده است موقع بیرون آمدن از غار برایم قابل نبود که این همه زیبایی در دل کوهی نهفته باشد رفتن به غارفقط در فصل بهار وتابستان میسر است ونکاتی را باید جهت رفتن به این غار در نظر بگیرید 1-حتما باراهنما وارد غار شوید2-از بردن کودکان جدا خودداری نمایید 3-حتما آب شرب همراه خود ببرید 4-از باطری و چراغ قوه خود مطمئن باشید چون تاریکی در این غار با مرگ همراه است 5-لوازم غار نوردی وکمک های اولیه فراموش نگردد به اتفاق راهنمااز روستا بازدید کردیم این روستا پر از چشمه آبشار ومناظر بکر وعالی بودراهنمایمان ما را به مکانی برد که غرق در گلپر بود حدود 5کیلو از آنها راجمع آوری کردیم سپس ما را به محلی بردند که عسل طبیعی درست می کردند عسل بدون استفاده از شکر که برای من فوق العاده جالب بود غروب شده بود وهوا رو به سردی می رفت بلا اجبار منطقه را ترک نمودیم وبه تهران بر گشتیم