چشمهایم را میبندم خودم رابه دست خاطرات میسپارم ومیگذارم تا مرا با خودش به آن دورهاکه فقط دست خاطره ها به آن میرسد ،ببرد . اه پهلوان دوران خوش کودکیم، کجایی؟ دیروقتی بود که به شنیدن صدایت خوش بودموچند گاهیست که در التهاب شنیدنش میسوزم.چرا هرد م و هر لحظه به قول آن حضرت شوریده پوشیده «چون جان میروی اندر میان جان من»؟مگر به تو نگفتم:«چون می روی بی من مرو ای جان جان بی تن مرو»؟
اما مگر میشود با تقدیر پنجه درافکند ؟خدا خواست و «این بودنی کار بود »و بنده ی کمینه جز تسلیم ورضا چه اختیاردارد؟«ای رونق بستان من»ای «سرو خرامان من »«ای یوسف کنعان من » بخدا سپردمت برو که خوش رفتی دیدار یه قیامت