کاش طبیعت خدا بکر و دست نخورده میماند کاش آدمها با آواز پرنده ها بیگانه نمیشدندکاش از رویش بابونه ای وحشی از دل خاک به اندازه ی بردن یک جایزه ی نقدی به هیجان می آمدند کاش زیر چتر خیس باران آنقذر قدم میزدند تا طراوتش مثل دانه های شبنمی که برگهای گلهارا شاداب میکندجانشان را تازه میکرد کاش چرتکه ها را میشکستند و از زندگی تکراری و کسالت بار فاصله می گرفتند وبا نگاهی از جنسی دیگر به دامان طبیعت بازمیگشتند تا بقول مرحوم دکتر شریعتی مادر (طبیعت ) با دیدن یوسفش ( انسان بریده از طبیعت ) چشمهایش بینا میشد.