قصه خر مربوط به خانواده دزفولی است که یک پسر دم بخت دارند .یک شب که پدر ومادر مشغول حرف زدن بودن (پسر خودرابه خواب زده )زن به مرد میگه پسرمان بزرگ شده باید زن بهش بدیم .مرد میگه که فعلا وضع مالیم خوب نیست بایدصبرکنیم زن میگه بیایکی از”خرها” رابفروشیم وخرج عروسی کنیم.بعدازمدتی حرف عوض میشه وپسرکه خودرابه خواب زده یواش به مادر میگه :مادر دوباره قصه خررابگید.(قصه به لهجه دزفولی ):
زن:دسته ورزن یه کتی آروم گره.ارمخی یه سرکنیم قصه خره.یه کتی فکر کوک باد میرکه .تافروشیم یه خری ای معرکه.می محله نی یکی لف تو گنس.بل هف هشت روزی دیگه چوقات درس.
مرد:زونکه آروم گری یاورسکم.بعدامشو می ای حوش نمویسکم.کی دس بچه کچک بونه بده.کی به پحپیل وتتق زونه بده.قیمت،چارغطته صبا سرت کنی .چارقز گالشت مخملت کنی.یه سری می فنفراقونی زنی.ورگداریاخونه نونی زنی.یاخونه محمود خشت مال رووی .یاخونه عبده نمدمال رووی.
زن:چیک ،فنفراقونی همش دمبر بیس.تاخونه حوجی همش یه نر بیس.هی هلیشون مردمه پیکاب خرن.موتورا گپ گپ عنترناش خرن.دالون دار گو می گراج پاشون بوه.می ای دزفیل هم نه واجاشون بوه؟
پسر که تاحالا خودش رابه خواب زده ومیبینه حرف خر عوض شده،
پسر:سرازیرچوقایتیم دروردکوک.راس پاک گفت مارشه لف فرفرک.جون مش نومدار یاخولو بره .اربوه اندو کنی “قصه خره”
انشالله که لبخند برلبانتان جاخوش کند.
این داستان توسط آقای عبدالمحمد . ق از خوانندگان سایت در اختیار سایت قرار گرفته است.
جالب و شنیدنیبود و……….یک کمی هم بودار!!!والبته کنایه دار
نکنه زن می خوای ؟؟؟؟ می خوای بیام قصه خر رو واسه زن عمو تعریف کنم ؟
!!! دختر عمو راوی بنده نبودم که آقای عبدالمحمد ق بودن.
منم با ساره جان موافقم شاعرم گفته که : خوشترآن باشد که سّر دلبران /گفته آید درحدیث دیگران مهندس جان ! این بودکه عرض کردم قضیه کمی بو داره اما کنایه اش راهم بگویم دور از جان حضرات عیالوار ویا متقاضییان عائله مندی کنایه از …شدن است هرکس که پادراین میدان نهد .
سلام قصه ش جالب بود من البته هیچ کدومتونو نمیشناسم ولی با دختر عموتون موافققم ایشالا عروسیتون وتشکر
کـــره ای گــفــت بـــه بابای خرش
پــــدر از هـــمـــه جــا بـی خبرش
وقـــت آن اســــت بــــرای پســرت
ایـــــن الاغ نـــــــرّه ی کــــره خــرت
مــاده ای خـــوشگـل و زیـبا گیری
تـــو کــه هر روز به صحرا میری
وقـــت آن اســت کـه زن دار شـوم
ورنـــه از بی زنـــی بــیمار شوم
پـــدرش گــفــت کــه ای کـره خَرَم
ای عــزیـــز دل بـــابــــا ، پــســرم
تـــو کـــه در چــنــتــه نداری آهی
نـــه طــویـــلــه ، نه جُلی نه کاهی
تـــو کـــه جــز خـوردن مال پدرت
پـــــــدر نـــــــرهّ خـــــر دربــــدرت
هـــیـــچ کـــار دگــری نیست تو را
یک جو از عقل به سر نیست تو را
به چه جرأت تو زمـن زن طـلــبی
بـــاورم نـیــست کـــه ایـنقدر جَلبَی
بـــایـــد اول تـــو بــگـیـری کاری
بــهـــر مــــردم بــبـــری تــو باری
بعـد از آن یک دو تا پالان بخـری
بـهــر آن کُــرّه خـــوشگـــل بـبـری
یک طــویــلـه بکنی رهن و اجار
تــا کــه راضــی شــود از تو آن یار
بـعــد بـایــد بـخری رخت عروس
بـهـر آن مـاده خــر خـوب و ملوس
جُـــلـی از جــنـــس کــتـــان اعلا
روی جُـــل نـقــش و نـگـاری زیـبـا
بــعـــد بـــایـــد بـــکـــنی گلکاری
بــهــر مــاشـیـن عروس یـک گاری
وقــتی ایـــنـهــا بـــشـــود آمــاده
بــعـــد از ایـــن زنـــدگــیـــّت آغـازه
می بــری مـــاده خــرت را حجله
بــا تـــأنــی نَـکــه بـــا ایـــن عـجـله
بــشـنــو ایــن پــنــد زبابای خرت
پــــــدر بـــــا ادب و بــــا هــــنـــرت
تــا کـــه اســبــاب مــهــیــا نشود
موسم عــقــد تــو بــر پا نشود
پــس از امــروز بــرو بر سرکار
تــا نـــهـــنـــد آدمـــیـــان پــشتت بار