چندی پیش پسرعموی عزیزم آقای محمود رضا مجدی نسب که ارادت خاصی نسبت به ایشان دارم  نوشته ای روی سایت آوردند به مضمون ” مجادله در ادبیات بر سر خال ترک شیرازی” و ۴ نفر از شاعران ایران جواب همدیگر را در مورد این شعر داده بودند اینجانب نیز طبع شعری ام گل کرد و ابیاتی سرودم بدین مضمون:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

منم بخشم به او سرشیر و قیماق و مربا را

اگر چربی او بالای پانصد شد

و یا قندش فزون از یکصد و ده شد

برم من زورکی او را شفاخانه

سپس جیم فنگ شوم من سوی کاشانه

حسنا کار تو انسانی نیست

که چنین با دل آن ترک مریض حال کردی