درسال1377 به اتفاق همسرم به شمال تهران محله تجریش خیابان دربند کوچه ظهیرالدوله رفتیم پس از گذر از چند پله جلوی دربی فلزی وقدیمی ومشبک رسیدیم بالای درب کاشی کاری شده بود وچند تایی از آنها شکسته شده بودند نوشته روی کاشی ها نشان از درستی محل مورد نظر ما بود {آرامگاه صفا ظهیرالدوله صفا علی1317 قمری}درب بسته بود آیفون را فشرد م ولی کسی توجهی ننمود پس از چندین بار که این کار را تکرار نمودم مردی لاغر اندام وخواب آلود وعصبی از پشت درب مشبک مشاهده گردید که با صدای بلند گفتند تعطیل است معلوم گردید روزهای 5شنبه وجمعه باز است با خواهش وتمنا که ما مسافر هستیم راضی به باز کردن درب گردید وارد گورستان شدیم گورستانی محصور در برج های سر به فلک کشیده وچقدر زیبا بود تمام گورستان پوشیده از درختان سر به فلک کشیده بود به طوریکه آفتاب به سختی بر سطح آن می تابید شخصی به نام علی خان دولوی ملقب به ظهیر الدوله که از شاهزادگان قاجارو درویش مسلک بودند این باغ را وقف خانقاه می نماید ایشان اهل موسیقی وبانی ارکستر ملی ایران بودند و به کمک پدر ابوالحسن صبا وپدر رهی معیری در این باغ کنسرت ها اجرا کرده اند ایشان در سا ل 1342قمری فوت می کنند وبنا به وصیت نامه اش او را در باغ خودش دفن می کنند هیچکس در باغ نبود وسکوت زیبایی برباغ حاکم بود پس از گذر از چندین مزار ناشناس که گذر زمان سنگ مزارشان را از بین برده بود به انتهای باغ رسیدیم نوشته های روی سنگ مزار آنها مرا مبهوت کرد{ ادبا نویسندگان موسیقی دانان اطبا }کنار اولین مزار نشستم روح الله خالقی سراینده{ ای ایران} که پس از گذشت چند ین دهه مانندی ندارد وسراینده {کاروان}که گل سرسبد آرشیو گلهای رنگارنگ می باشد{ رفتی ورفتن تو آتش نهاد بر دل — از کاروان چه ماند جز آتشی به منزل}در کنارش مرتضی محجوبی که در نواختن پیانو رقیب نداشت وبالای سنگ مزارش پیانویی از سنگ با نقشی از کلیدهای آن خود نمایی می کرد {با ما بودی بی ما رفتی چو بوی گل به کجا رفتی} وکمی آن سوتر مزار قمر الملوک وزیری اولین خواننده زن ایرانی که تمام در آمد خود را صرف افراد مستمند می کرد وافراد دیگری که نام آنها را ذیلا بیان نموده ام
فروغ فرخزاد شاعره- محمد تقی بهار ملقب به ملک الشعرای بهار- رهی معیری شاعر که اشعار زیبایی برروی سنگ او به چشم می خورد {به شبها شمع بزم افروز بودیم که از روشندلی چون روز بودیم کنون شمع مزاری نیست ما را چراغ راه تاری نیست ما را} – ایرج میرزا شاعر {گرچه امروز به خاکم ماواست چشم من باز به دنبال شماست}- غلام حسین خان درویش موسیقی دان- حسین یاحقی نوازنده ویولن- حبیب سماعی- مشیر همایون- حسین تهرانی نوازنده تنبک- سعید نفیسی- داریوش رفیعی خواننده تصنیف بیاد ماندنی زهره- رضا محجوبی نوازنده ویولن که به خاطر عشق وافر او به موسیقی به رضا دیوانه معروف بود- دکتر لقمان الدوله ادهم پدر طب ایران – حسن مسعود مدیر روزنامه مرد امروز دشمن سر سخت رضا شاه وفرزندان دو قلویش محمد رضاواشرف ایشان در آخرین نوشته اش به اشرف که پالتوی گران قیمتی خریداری کرده بود میتازد واو را مورد پرخاش قرار می دهد فردای آن روز موقع خروج از محل کارش واقع در خیابان اکباتان با شلیک گلوله به قتل می رسد {سال1326}در بهمن ما ه سال 1330 مراسم بزرگ داشتی در همین گورستان بر روی مزارش بر پا گردید وسخنران دکتر فاطمی وزیر امور خارجه دکتر محمد مصد ق بودند در ابتدای سخنرانی هدف گلوله قرار می گیرند و غرق در خون روی مزار محمد مسعود می افتند یک دیوار شیشه ای دور مزار او گذاشته بودند هوا رو به تاریکی می رفت ومن دل کندن از این بزرگان برایم سخت بود آرام آنجا را ترک کردیم در بین راه همسرم گفت جای یک نفر در این گورستان خالی بود نتوانستم آن شخص را نام ببرم ایشان گفتند برنامه گلهای رنگارنگ شماره 217 اشعارش از رهی معیری ونوازنده پیانومرتضی محجوبی نگذاشتم سخنش را تمام کند راست می گفت جای غلامحسین بنان در این باغ واقعا خالی بود راستی می دانید این مرد بزرگ آواز ایران در کجا دفن است ؟اگر نمی دانید منتظر نوشته بعدی من باشید حق نگهدارتان