محله آخوردون :
محله آخوردون ؛ در محدوده شمال غربی دزفول ؛ بالاتر از سکو و بقعه پیر عباس ؛ بین تکیه معروف آرحمان و پیرعباس ؛ تقریبا” طلایه و حد واسط بین سیاهپوشان و محله کرناسیان قرار دارد ؛ که شامل محوطه ای است که محل اولیه سکونت اهالی آ خورده بوده است ؛ علت نام گذاری این طایفه و این محل ؛ به این اسم حسب اظهار مطلعین ؛ گویا ریزی جثه و اندام اهالی این طایفه است که طبق قاعده مرسوم ؛ وجود حالت و یا صفت و یا شغل افراد ؛ موجب انتساب و معروفیت آنان به همان نسبت اختصاصی می گردد و معمولا” به وضعیت خانوادگی و صفات و حالات نیم بند اشخاص ؛ هم این نوع معروفیت ها اطلاق می شود ؛ مانند : نیم آغا ؛ کایدخورده ؛ آخورده ؛ خورده مالک وغیره .
برخی اعتقاد دارند که اهالی طایفه آ خوردون مهاجر غیر ایرانی بوده اند ؛ لیکن این مطلب در هیچ منبع یا کتابی دیده نشده است ؛ که البته در زمان تکوین و ایجاد اولیه یک بخش و یا شهر در یک سرزمین ؛ افرادیکه به تدریج در آن ساکن می شوند ؛ در ابتدا همگی مهاجر به حساب می آیند و بعدا” به تدریج ؛ تبدیل به یک قومیت واحد می شوند و این امر در همه جا مصداق دارد.
احمد کور :
محله یا کوچه یا دره احمدکور ؛ حدودا” در امتداد جنوبی محله قلعه ؛ در بخش مرکزی شهر دزفول قرار دارد؛ از بغل مسجد قدس که قبلا” آن را مسجد دروازه می نامیدند ؛ واقع در خیابان طالقانی غربی ؛ داخل کوچه ؛ کمی پائین تر ؛ سرازیری تقریبا” دره مانند ی است ؛ نزدیک خانه های طهماسبی ؛ که آنجا را احمدکور می گویند و امتداد این کوچه به مسجد کجبافان و نهایتا” به کوچه کاروان و پل قدیم منتهی می شود ؛ این کوچه اول دره عمیقی بود که آن را پر کرده و کوچه را سنگ فرش کرده بودند.
وجه تسمیه این کوچه ؛ وجود شخصی به همین نام بود که در آنجا با تعبه کلبه و کپری کاسبی می کرد که بعد از فوتش ؛ پسرش بنام مش نورالله پیشه پدر را ادامه داد و تا مدتی این کوچه به نام ( دری مش نوری ) هم معروف بود ؛ نوه مرحوم احمد کور به نام حج حوجی هم تا حدود سال ۱۳۶۵ هنوز در قید حیات بود ؛ در این کوچه از قدیم الایام خانواده هائی ؛ از قبیل ؛ خانواده عنایت الله خان طهماسبی ؛ علمشاه ؛ سرکمری و غیره سکونت داشته اند.