تا قبل از سال ۱۳۰۰ شمسی در کشور ایران، کسی دارای شناسنامه (سجل) نبود و افراد را به نام پدر و یا نام مادر می‌شناختند. از این نظر هرکسی به فراخور شغل خویش، فامیلی داشته است. در سال ۱۳۰۰ که صدور شناسنامه رایج گردید، خاندان مجدی با انتخاب این فامیل شناخته گردیدند.
« مجد» در لغت به معنی « بزرگی» و « عظمت» می‌باشد. سپس هر طایفه‌ای از خاندان مجدی، نام فامیلی متفاوتی چون: مجدی، مجدی‌نسب، مجدی‌عرب، فخر مجدی، مجدیان و مجدی‌نژاد را برای خود انتخاب کردند و انتخاب  این نام به پیشنهاد اداره ثبت احوال آن زمان صورت گرفته است.
پس از آن کسانی که هیچ نسبتی با خاندان مجدی نداشتند، با اجازه بزرگان فامیل این شهرت را برای خود اخذ کرده‌اند. در نتیجه کسانی در دزفول با نام خانوادگی « مجدی» می‌باشند که هیچ قرابتی با خاندان مجدی ندارند. در بعضی از شهرستان‌های ایران مثل تهران و رشت و شوشتر نیز این فامیل را مشاهده کرده‌ام که فرصت بررسی آن را پیدا نکرده‌ام.