در طول تاريخ فوتبال، بازسازي استاديوم‌ها رابطه‌اي مستقيم و تنگانگ با موفقيت‌هاي ورزشي باشگاه‌ها داشته است. يك نمونه از اين دست، توسعه زميني است كه بارسلونا در آن فوتبال زيبايش را به نمايش مي‌گذارد.
خانه اول باشگاه، استاديوم قديمي «لس كورتس» بود كه در سال 1922 ساخته و سال‌هاي بعد در چند مرحله بازسازي شد. اواخر دهه 1940 بود كه تعدادي از هواداران بارسلونا از فضاي نسبتا كوچك لس كورتس به تنگ آمدند و خواهان ساخت استاديومي جديد شدند. هواداران خواستار زميني بودند كه موفقيت و پيشرفت بارسلونا را بهتر نشان دهد و ظرفيتش جوابگوي تعداد روزافزون هواداران بارسا باشد.
اما جنب و جوش‌ها براي تغيير استاديوم خانگي بعد از دو قهرماني پياپي در سال‌هاي 1948 و 1949 و بعد هم امضاي قرارداد با ستاره مجار چون لاديسلائو كوبالا رنگ بوي ديگر گرفت چراكه لس كورتس ديگر به هيچ عنوان جوابگوي سيل هواداران نبود. با اين حال برنامه‌هاي جدي براي نقل مكان به خانه جديد از سال 1953 كه فرانسسك ميرو سانس بر صندلي رياست باشگاه تكيه زد، كليد خورد.
در 28 مارس 1954، بيش از شصت هزار نفر جمع شدند تا در جشن گذاشتن نخستين سنگ بناي استاديوم جديد شركت كنند؛ استاديومي كه خيلي ساده نوكمپ نام نهاده شد (در زبان كاتالان به معناي «زمين جديد» است). نو كمپ را آرشيتكت‌هايي چون فرانسسك ميتيانس ميرو، خوسپ سوتراس مائوري با همكاري لورنزو گارسيا بارون طراحي كردند و در طي سه سال آماده بهره برداري شد.
بيست و چهارم سپتامبر 1957، در روز جشن مذهبي قديس حامي بارسلونا، نوسترا سنورا دلا مرسه، تمام شهر لحظه شماري مي‌كرد تا بارسا، با آن پيراهن رسمي آبي و اناري براي نخستين بازي رسمي اش وارد ميدان نو كمپ شود. بعد از رژه ها، جشن ها، آتش بازي‌ها و نطق‌ها بالاخره سوت شروع بازي به صدا درآمد تا نخستين قرباني قهرمان‌هاي نوكمپ، منتخب ورشو با نتيجه 2-4 باشد. الوخيو مارتينس، نخستين گل اين بازي يعني نخستين گلي كه در نوكمپ به ثمر رسيد را به نام خود ثبت كرد.
از آن روز تاكنون، ستاره‌هايي چون كوبالا، لوييز سوارز، يوهان كرويف، ديگو مارادونا، برند شوستر، روماريو، ميشل لادروپ، رونالد كومان، هريستو استويچكوف، رونالدو، رونالدينيو و اتوئو در نوكمپ خوش درخشيده‌اند.
نوكمپ در اين سال‌ها شاهد دو نقطه عطف بود. نخستين آنها، تيم يوهان كرايف در دهه 1990 بود؛ تيم معروف به تيم رويايي. تيمي كه گوارديولاي جوان را در خود داشت و براي نخستين بار اروپا را فتح كرد.
كمي بيشتر از يك دهه بعد، مردي كه سال‌ها در ميانه ميدان بارسا خوش درخشيد، ردپاي مربي هلندي اش را ادامه داد. گوارديولا اين بار به كمك ستاره‌هاي نسل جديد همچون ژاوي هرناندس، كارلس پويول، آندرس اينيستا و ليونل مسي چهره‌اي جادويي و ناب از فوتبال به نمايش گذاشت.

فوتبال زيبا
در حين ساخت، نام رسمي اش را «استادي دل اف سي بارسلونا» اعلام كرده بودند اما از همان روز نخست همه به نام نو كمپ مي‌شناختنش. در فصل 2002-2001 باشگاه در يك راي گيري گسترده از هواداران پرسيد كدام يك از اين دو نام را براي اسم رسمي و تا ابد استاديوم مي‌پسندند. نياز به گفتن نيست كه اكثر آنها «نوكمپ» را انتخاب كردند.
نوكمپ اما چند بار تحت بازسازي و تعمير قرار گرفته؛ نخستين بار براي جام جهاني 1982 اسپانيا كه ظرفيتش به صد و بيست هزار نفر افزايش يافت. نوكمپ ميزبان مراسم افتتاحيه و نخستين بازي جام بين آرژانتين وبلژيك بود. همچنين سه بازي گروه يك در دور دوم و يكي از بازي‌هاي نيمه نهايي در اين ورزشگاه برگزار شد.
10 سال بعد، در بازي‌هاي المپيك 1992 بارسلونا، نو كمپ صحنه پيروزي دراماتيك تيم مردان اسپانيا در بازي فينال با تك گل دقيقه آخر كيكو بود؛ گلي كه برد 2-3 ميزبان مقابل لهستان و شادي بي پايان هواداران را به دنبال داشت.
در 1994، به واسطه قوانيني كه اتحاديه فوتبال اروپا (يوفا) براي ظرفيت ورزشگاه‌ها در نظر گرفته بود، گنجايش نو كمپ به 99354 نفر كاهش يافت اما بازهم بزرگترين استاديوم اروپا بود. در فصل 99/1998، يوفا امتياز پنج ستاره را به استاديوم بارسلونا تقديم كرد.
اما جداي از بازي جادويي مردان بارسا، هواداران آبي و اناري پوشان هم سرودها و برنامه‌هاي خاص خودشان را دارند كه قبل از بسياري از بازي‌هاي بزرگ، نقش خود را به‌عنوان يار دوازدهم بارسا به بهترين شكل ايفا مي‌كنند.
در حالي‌كه رختكن نوكمپ ميزبان درخشان ترين ستاره‌هاي دنياي فوتبال بوده، ستاره‌هاي زيادي از عالم هنر هم قدم به زمين نوكمپ گذاشته‌اند… از مايكل جكسون گرفته تا خوليو ايگلسياس.
نوكمپ در نوامبر 1982، حتي ميزبان پاپ ژان پل دوم، در جريان سفر وي به اسپانيا بود.
خانه يك بنياد است كه هميشه با افتخار مي‌گويد كه چيزي فراتر از يك باشگاه ورزشي است و حالا به راستي مدعي است فراتر از يك استاديوم فوتبال است.