خدا رحمت کند عمو میرزاعلی عزیز را که من ایشان را خیلی دوست داشتم و انسانی مهربان بودند وچند خصوصیت ویژه ای که داشتند این بود که از دود سیگار به شدت متنفر بود و از بی ادبی وحرفای زشت و رکیک بسیار متنفر بود که اگر کسی جلویشان از این حرفا میزد واقعا ناراحت می شد اجازه نمیداد کسی از این حرف ها بزند و صندلی جلوی ماشین را خیلی دوست داشتن همانند برادرش حاج رشید و ایشان یکی از خوش تیپ ترین مردان فامیل بودند اما داغ فرزندش غلامرضا حسابی اورا شکسته بود که بنده تا همین دو سال اخیر شاهد بودم که هروقت او به شهید آباد می آمد بر سر مزار فرزندش میرفت و می گریست انشاءالله خداوند عمری با عزت به خانواده ایشان مخصوصا عمو رضای عزیز عطا فرماید و روحش را با سرور و سالار شهیدان آقا اباعبدالله الحسین که سالیان سال خادم آن حضرت و برپا کننده تکیه حسینی بوده محشور فرماید