فروزان مجدی نسب۱۳۹۹/۲/۳۱ ۲۰:۲۲:۰۶صدای تلاوت قاری قرآن مسجد در گوش جانش می نشیند.آهی از دل بر می آورد.دیر زمانی است که به تلاوت قرآن مردان باسواد و انگشت شمار شهرش غبطه میخورد.درد بیسوادی و اُمی بودن چون خوره به جانش نشسته است.اکثر احکام دین را از بر می داند.به خوش اخلاقی و حسن خلق شهره عام و خاص است.لبخندی همیشگی زینت بخش صورت مهربانش است که هنگام شنیدن تلاوت قرآن از زبان دیگران رنگ می بازد.حسود نیست.غبطه می خورد.در دل با خود جمله...
