جشن های باستانی ایران
جشن نوروز :
با نشستن جم بر تخت زرین مانند خورشید در میان زمین آسمان تابان شد و لقب شید را که چم درخشان است از آن خود کرد. این روز را جم “روز نو” خواند و جشن گرفت، زیرا دوره جدیدی در پادشاهی جم آغاز شد. این اتفاق در روز نخست سال خورشیدی رخ داد. از این به بعد نوروز را که بعد از جشن سده پدید آمده بود جشن گرفتند. زیرا جشن سده در میان جشن های کهن نخستین و قدیمی ترین است و از نظر زمانی،در اسطوره ها، در زمان هوشنگ پدید آمده است. بعد جشن نوروز در زمان جم و بعد مهرگان در زمان فریدون و بعد تیرگان در زمان منوچهر جشن گرفته شدند.
اما از هنگام پادشاهی داریوش بزرگ می دانیم که نوروز جشن گرفته شد و گاهشماری اوستایی جای گاه شماری کهن را گرفت و تخت جمشید را تخت گاه جشن نوروزی هخامنشیان میدانیم.
جشن سده:
جشن سده (جشن آتش) بعد از جشن نوروز و جشن مهرگان مهمترین جشن ایرانیان بوده است. این جشن که آن را یادگار اردشیر بابکان دانسته اند، در دهمین روز از بهمن ماه برگزار می شده و با مراسم خاص و بسیار جالبی همراه بوده است. بیرونی می گوید که در این جشن مردم آتش های بزرگی بر پای می کرده اند و به خوردن و آشامیدن و شادی می پرداختند.
در مورد پیدایش این جشن هم نظرات مختلفی ابراز شده است. از جمله اینکه گفته اند چون از این روز تا نوروز ۵۰ روز و ۵۰ شب و جمعاً صد شب و روز بوده، آن را به نام سده نامیده اند.
در مورد پیدایش این جشن هم نظرات مختلفی ابراز شده است. از جمله اینکه گفته اند چون از این روز تا نوروز ۵۰ روز و ۵۰ شب و جمعاً صد شب و روز بوده، آن را به نام سده نامیده اند.
چهارشنبه سوری :
به نظر می آید مخلوط شدن جشن سده و جشن فروهرها باعث به وجود آمدن چهارشنبه سوری شده است. اما آیینی است که در باور های عامیانه ی ایرانیان ریشه دوانده است و باید بخش های نیکوی آن را پاسداری کرد. جشن چهار شنبه سوری مانند دیگر جشن های ایرانی ایین های ویژه خود را دارد مانند: آجیل مشکل گشا، قاشق زنی، فال کوزه ، فال گوش، کوزه شکنی و…
دیدگاهتان را بنویسید