برگزاری مراسم سیزده بدردارای آداب و رسوم خاص خود است.انجام هر یک از این مراسم توجیه اساطیری وسابقه ی ویژه ای دارد.از خانه خارج شدن و به صحرا و طبیعت رفتن در حقیقت پیوستن به اصل و بنیاد خلقت و بادی از”سوشیانت بزرگ ” درباورهای دینی ایران قدیم است.
شادی وخنده به معنی دوری ازناراحتی،بدی،اندیشه هایناجور-خود باوری و مثبت اندیشی میباشد.مهربانی و روبوسی نماد آشتی-استحکام روابط انسانی- دوری ازدشمنی و عداوت است که این اعتقادموجب برقراری یک اجتماع سالم و همزیستی مسالمت آمیز و توام با احترام به یکدیگرمی گردد.به آب انداختن سبزه ی هفت سین در حقیقت ایثار و فدیه دادن به ایزد بانوی آب (آناهیتا)و گذشت و همیاری با یکدیگر تلقی می شود.خوردن غذا در طبیعت و تعارف کردن به دیگران نمادی از کمک به هم،تقسیم کردن آنچه که نعمت است به همنوعان و باز بودن سفره افراد برای همه می باشد.گره زدن سبزه برای باز شدن بخت ورفع گرفتاری های زندگی تمثیلی از پیوند زن و مرد و ادامه ینسل و زندگی در روی زمین است. بنابراین می توان بیان کرد که در هر یک از مراسم عید نو روزباستانی از چهار شنبه سوری گرفته تا مراسم اصلی ایام تحویل سال و عید نوروز و بالاخره مراسم سیزده بدر همواره این جشنها و آئین ها در جهت بالا بردن روحیه و امید در زندگی،شادی آفرینی و هدفمند کردن حیات با انجام حرکت های اجتماعی وایجاد همبستگی جمعی و علی النهایه ایجاد رضایت و دوستی با دیگران و زندگی کردن در کنار یکدیگر در نهایت صفا و صمیمیت ولذت بردن از گذران عمر و شکر گزاری از نعمات خدا دادی است.واقعا چه آموزه ومراسمی بهتر از این می تواند زندگی خوب-باکیفیت مطلوب مسالمت آمیزوآمیخته به احترام نسبت به یکدیگربرای بشر در روی زمین فراهم سازد؟به قول لسان الغیب شاعر گرانقدرمان حافظ شیرازاگر چراغ دل رامیخواهیم دائم بر افروخته و روشن نگه داریم بایداز نسیم بادنوروزی مددبجوئیم و به صحرا برویم وغبارغم رااز خودبیفشانیم واز بلبل عاشق غزل خواندن و عاشق بودن رابیاموزیم وتوجه داشته باشیم که عمر کوتاه ما چند روزی بیش نیست.
زکوی یار می آید نسیم باد نوروزی

ازاین باد ار مددخواهی چراغ دل برافروزی

به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی

به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیا موزی

سخن درپرده میگویم چوگل ازغنچه بیرون آی

که بیش ازپنج روزی نیست حکم میرنوروزی

امیدوارم سیزده بدر خوبی داشته باشید و به همتون خوش بگذره***